Gewoon doen!

Denk je aan kachels en haarden? Dan denk je al gauw aan 't Stokertje Kachelparadijs in Orvelte. Met drie winkels, zo'n honderd mensen aan het werk en orders die binnenstromen gaat het goed met dit bedrijf. Zij mogen zich de grootste van de Benelux noemen op het gebied van kachels en haarden. En bij 't Stokertje is het de normaalste zaak van de wereld om mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt in dienst te hebben. Nicolette Pak, adjunct-directeur van 't Stokertje, vertelt. 

Ga zelf op zoek

"'t Stokertje bestaat ondertussen meer dan twintig jaar. Ik kwam achttien jaar geleden in dienst. We waren met een handjevol mensen. We groeiden snel en zochten daarom veel nieuwe mensen. We zochten contact met onder andere de gemeente en UWV om te helpen hier invulling aan te geven. Zij reikten profielen aan die soms vrij kansloos leken, maar we probeerden deze mensen toch een kans te geven. Ook al hebben ze soms niet de gevraagde papieren; de intrinsieke motivatie is in eerste instantie veel belangrijker om er iets moois van te kunnen maken". Zo kwamen de eerste mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt bij 't Stokertje. Er volgden nog velen. 

Vrijwilligerswerk

Op een gegeven moment ging ik vrijwilligerswerk doen. Ik hielp statushouders (vluchtelingen met een verblijfsvergunning) om de weg te vinden in onze maatschappij. Ik zag mensen binnenkomen met heel veel mogelijkheden. In eigen land bouwden ze een carrière op, maar hier konden ze niets met hun kennis en ervaring. Maar vaak wel bij ons. Later schoof ook de gemeente ter plaatse aan bij dit vrijwilligersspreekuur. En zo konden we vaak meteen al 'zaken doen'."

Mooie mix

"Statushouders vluchten niet voor niets uit hun vaderland. Vervolgens hebben ze geknokt voor een eigen plekje in Nederland. Veelal blijkt dat men over een groot doorzettingsvermogen beschikt. Deze groep mensen kan bij 't Stokertje in principe aan de slag bij alle functies. De taalbarrière blijft wel een dingetje. Je zou veel meer mensen willen plaatsen, maar bijvoorbeeld in functies waar men veel moet bellen of veel intensief of ingewikkeld klantencontact plaatsvindt, is dat in de praktijk zeer lastig of onmogelijk. Maar uiteindelijk is er sprake van een mooie mix tussen Nederlandse en niet-Nederlandse medewerkers. Ze leren van elkaar, dat vind ik mooi om te zien."

Een enorme rugzak

Bij 't Stokertje werken niet alleen statushouders. Er zijn ook mensen met andere problemen. Mensen met soms een enorme rugzak. "We maken de gekste dingen mee, maar het lukt uiteindelijk vaak om iemand weer op de rit te krijgen. Door een persoonlijke aanpak. Dit betekent wel dat je je kwetsbaar moet durven opstellen als werknemer. En het vergt veel inzet van de organisatie om het samen tot een succes te kunnen laten worden. Natuurlijk ligt de sleutel per saldo wel bij de werknemer zelf. Iemand moet zelf willen."

Niets bijzonders

"Als mensen zelf willen, dan kom je een heel eind. Daarvan be ik overtuigd. Met alle werknemers is er een persoonlijke band. Ook vaak met de achterban; vlak niet uit hoe belangrijk dat is. We steken daar veel tijd in. Als er problemen zijn, dan helpen we daar waar het kan. Bij 't Stokertje vinden we dit niets bijzonders. Veel bedrijven kunnen heel veel mensen een kans geven. En het mes snijdt aan twee kanten. Het is een kwestie van 'gewoon doen'!"

Ingewikkelde maatschappij

"De maatschappij is een stuk ingewikkelder geworden. Dit merk ik bij alle werknemers. Laaggeletterdheid is een groot probleem, maar dat weten we bij ’t Stokertje al heel lang. Werknemers moeten hun loonstrook begrijpen, brieven van de overheid begrijpen, ga zo maar door. Dan komen ze vaak bij ons terecht. We helpen ze dan. Ook dat vinden we heel gewoon."

Het kan nog beter

"Voor de subsidie die je krijgt, hoef je het niet te doen. Eigenlijk zijn de huidige regels niet altijd een stimulans om inclusief te ondernemen. Het zou gemakkelijker moeten zijn. Of draai het eens om. Beloon werkgevers actief als zij iemand met afstand tot de arbeidsmarkt een contract voor onbepaalde tijd bieden. Zorg als gemeente voor meer maatwerk. Maak afspraken met werkgevers. Ik weet haast zeker dat de drempel om mee te doen dan kleiner wordt."

Oproep aan gemeenten

"Door de coronacrisis zie ik een enorm nieuw probleem opduiken. Jongeren. Zij werden werkloos door de coronacrisis. Ze vallen net buiten de boot, hebben geen recht op een uitkering, geen huis, geen hulp. Ze verliezen onder meer het vertrouwen in de overheid. En gemeenten geven vaak niet thuis. Werkgevers kunnen in eerste instantie in hun eentje niet zo veel betekenen. We hebben die jongeren en daarnaast de overheid hard nodig om dit samen aan te pakken, want de banen zijn er wel. Ik roep gemeenten dan ook op om hiermee actief aan de slag te gaan."