Afstand

Daar kunnen we ons allemaal iets bij voorstellen. Zelfs de opgelegde afstand waar we sinds maart 2020 mee te maken hebben, bracht ons inzichten. Corona heeft uitdagingen waar we in NL mee worstelen uitvergroot, waardoor we ze sneller kunnen oplossen. We zijn anders gaan kijken naar de balans tussen werk en privé. We hebben enorme sprongen in digitalisering gemaakt en lossen fileproblemen, gebrek aan kantoorruimte en wellicht zelfs lerarentekorten op als we doorpakken.

Ook is de woon-werkafstand minder relevant geworden, omdat we meer vanuit huis zijn gaan werken. Daarmee zien we dat er veel meer huizen in de randgebieden van Nederland worden verkocht, omdat deze nog betaalbaar zijn. In Den Haag, Vaals of Roodeschool zitten we allemaal even dicht bij het (digitale) vuur.

Toch hebben we sinds maart 2020 iets belangrijks gemist. Veel wordt bedacht of opgelost in ons informele circuit. Dit informele ontmoeten raakt uit de gratie, als we onze Tweede Kamerleden mogen geloven. Want alles buiten de plenaire zaal heet opeens achterkamertjespolitiek en ‘wandelgangen’ klinkt negatief. Dat is in sommige gevallen terecht, maar laten we niet overdrijven. Juist door persoonlijke gesprekken begrijpen, waarderen en respecteren we elkaar. We maken bij een fysieke ontmoeting oxytocine aan, dat zorgt voor verbinding. Dit stofje wordt niet aangemaakt als we via een scherm communiceren.

Digitaal ontmoeten heeft ons veel reistijd bespaard. In onze agenda’s staan nu minder avondbijeenkomsten. En toch zijn onze werkdagen goed gevuld. Dat belooft nog wat als Nederland weer helemaal opengaat! Hoe gaan al die reisuren weer in onze agenda’s passen?

Juist dan is het zaak om af en toe even afstand te nemen. Afstand nemen om dichter bij het inzicht te komen in wat jij belangrijk vindt en wat niet. En om te concluderen welke lessen en welke goede gewoontes uit de coronatijd je mee wilt nemen en wat je anders gaat doen.

Deze bijdrage werd eerder gepubliceerd in opinieblad FORUM van VNO-NCW.